Back to top

Αρχείο για Ιστορικά

Τοποθέτηση αναμνηστικού κάδρου εις ανάμνηση του αειμνήστου τσαγκάρη Συμεών Τσαρουχά στο Πνευματικό Κέντρο της Βλαχέρνας.

Δευτέρα, 21 Σεπτεμβρίου, 2020 στις 10:07μμ | Κατηγορία: Ιστορικά | CLOLONIS

Την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020, πραγματοποιήθηκε η τοποθέτηση στο Πνευματικό Κέντρο της Βλαχέρνας, του κάδρου του αειμνήστου Συμεών Τσαρουχά, του τσαγκάρη  του χωριού μας!

Το παρόν έδωσαν τα παιδιά του, ο υιός του Κώστας με την σύζυγό του Ευαγγελία, η κόρη του Βασιλική και ο εγγονός του, ο Συμεών! Η Βασιλική εκ μέρους της οικογενείας ευχαρίστησε τους εμπνευστές-δημιουργούς  αυτής της προσπάθειας και τόνισε πως όλοι στην οικογένεια είναι συγκινημένοι για το εγχείρημα αυτό και νιώθουν υπερήφανοι για τον αείμνηστο μπάρμπα-Σύμα!  

 

*** Να σημειώσουμε ότι στο Πνευματικό Κέντρο του χωριού, έχουν τοποθετηθεί τα κάδρα του αειμνήστου Παναγιώτη Φιλ. Ξουράφη του τηλεφωνητή, του αειμνήστου Αθανασίου Γ. Καρούντζου (Αφαλαρίδα) του σαμαρτζή και τώρα του αειμνήστου Συμεών Τσαρουχά του τσαγκάρη. Ήδη έχει ξεκινήσει η διαδικασία για το επόμενο κάδρο.

Για το έπος του ΄40!

Σάββατο, 18 Ιουλίου, 2020 στις 1:01μμ | Κατηγορία: Ιστορικά | Ν.Δ.Κ.

Συνέντευξη του αειμνήστου Χρήστου Κουτσούγερα

Από την σελίδα «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα»

26 Οκτωβρίου 2008

Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να μιλήσουμε με ανθρώπους που τα ζήσανε αυτά τα πράγματα, που ζήσανε τις κακουχίες, είτε στην πόλη, είτε στην επαρχία που ζήσανε τους αγώνες στην αντίσταση, όλα αυτά τα πράγματα. Εσείς ήσασταν στην Πελοπόννησο.

Εγώ ήμουνα στην Βλαχέρνα της Αρκαδίας το χωριό μου. Βλαχέρνα Αρκαδίας, είναι 32 χιλιόμετρα από την Τρίπολη, μέσα στα έλατα στο δρόμο επάνω που οδηγεί προς την Βυτίνα και προς τα Καλάβρυτα.

Πόσο χρονών ήσασταν;
Έχω γεννηθεί το 1923, επομένως το 1940 που άρχισε ο πόλεμος στην Αλβανία ήμουν 17 χρονών, πήγαινα στο γυμνάσιο και μου έμεινε αυτή η ημερομηνία 28 Οκτωβρίου 1940. Εκεί ήταν βέβαια το έπος της Αλβανίας, το οποίο δεν λέγεται με λόγια και που εμείς το ζήσαμε.

Εσείς ήσασταν φυσικά πολύ μικρός, δεν πήγατε στην Αλβανία;
Όχι δεν πήγα στην Αλβανία εγώ, εγώ πήγαινα στο γυμνάσιο τότε στο Λεβίδι.

Το σχολείο συνεχιζότανε κανονικά;
Τα σχολεία σταματήσανε. Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 σταματήσανε τα σχολεία, δεν πηγαίναμε σχολείο, ούτε τα δημοτικά, γιατί φοβόμασταν τους βομβαρδισμούς. Είδαμε όμως τον ενθουσιασμό που σας λέω δεν περιγράφεται. Να πηγαίνουν τόσα παιδιά από είκοσι χρονών μέχρι 32 χρονών πήγανε όλα στην Αλβανία στο στρατό.

Το χωριό σας είχε πολλά άτομα;
Από το χωριό μας ήταν 120 παιδιά, ρήμαξε το χωριό.

 

 

ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ: ντοκιμαντέρ «ΑΠΟ ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ» (παραγωγή 2007)

Κυριακή, 3 Μαΐου, 2020 στις 10:20πμ | Κατηγορία: Ιστορικά | Ν.Δ.Κ.

Πατήστε ΕΔΩ

Το επεισόδιο της σειράς ντοκιμαντέρ «ΑΠΟ ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ» παρουσιάζει το αρχοντικό κεφαλοχώρι της Βορειανατολικής ΑΡΚΑΔΙΑΣ, το ΛΕΒΙΔΙ. Χτισμένο στους πρόποδες του ΜΑΙΝΑΛΟΥ, ανατολικά του ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΥ, νοτιανατολικά της ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ και κοντά στον ΑΡΧΑΙΟ ΟΡΧΟΜΕΝΟ εμφανίζεται στη μυθολογία με τη συμμετοχή των Αρκάδων στον Τρωικό Πόλεμο και αργότερα διαδραματίζει ενεργό ρόλο στην Επανάσταση του 1821. Η γνωριμία ξεκινά από τα μνημεία λαϊκής τέχνης, τους ιερούς ναούς-Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Ναός του Ποσειδώνα, τα μοναστήρια-Μονή της ΚΑΝΔΗΛΑΣ, της Παναγίας της Καταφυγιώτισσας, της Παναγίας της Ελεούσας, ακολουθεί αναφορά στην αρχιτεκτονική τους, τη διακοσμητική τους τέχνη, την ιστορία τους. Η περιήγηση συνεχίζεται με την επίσκεψη στο Αρχαίο Θεάτρου ΟΡΧΟΜΕΝΟΥ, τις λεπτομέρειες κατασκευής του, τις παραστάσεις που φιλοξένησε. Στη συνέχεια, κάτοικοι της περιοχής περιγράφουν τον τρόπο ζωής τους, τα επαγγέλματα και τις δυσκολίες τους, ενώ ακούγονται παραδοσιακά τραγούδια. Αρκάδες έχουν διαπρέψει σε όλους τους τομείς, σε ΕΛΛΑΔΑ και εξωτερικό και έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την αγάπη και τη νοσταλγία για την πατρίδα τους. Ιδιαίτερος λόγος γίνεται για το θεοποιημένο βουνό ΜΑΙΝΑΛΟ και τη σπάνια φυσική ομορφιά του. Σε όλη τη διάρκεια του επεισοδίου, προβάλλονται πλάνα της περιοχής, των αξιοθέατων, του καταπράσινου περιβάλλοντος.

Κείμενα – αφήγηση: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ Έρευνα: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΩΣΤΑΚΟΥ Οργάνωση Παραγωγής: ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΚΚΑΣ Τεχνική Επεξεργασία: MEDIA OFFLINE Κάμερα: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΥ Μουσική: ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑΣ Μοντάζ-Μιξάζ: ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΕΣΗ Διεύθυνση Φωτογραφίας: ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ Σενάριο-Σκηνοθεσία: ΗΛΙΑΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ

Συμμετέχουν: ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Φιλόλογος-Συγγραφέας, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΒΟΥΡΙΝΟΣ Δήμαρχος ΛΕΒΙΔΙΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ Μελισσοκόμος, ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΛΑΝΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΟΣ Ιερεύς.

Ευχαριστούμε για την βοήθεια που μας προσέφεραν: Το ΔΗΜΟ ΛΕΒΙΔΙΟΥ, ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΖΑΒΟ Ιερέα, ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΚΡΗ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΑΡΑΝΤΗ, ΠΕΤΡΟ ΤΣΟΥΡΑ.

Εκτέλεση Παραγωγής: ΖΩΠΥΡΟΣ COPYRIGHT 2007 Ε. Ρ. Τ. Α. Ε.

Η Μάχη του Λεβιδίου Αποφασιστική μάχη για την ανύψωση του ηθικού των επαναστατημένων Ελλήνων, που δόθηκε στις 14 Απριλίου 1821!!

Τρίτη, 14 Απριλίου, 2020 στις 9:12μμ | Κατηγορία: Ιστορικά | Ν.Δ.Κ.

Αποφασιστική μάχη για την ανύψωση του ηθικού των επαναστατημένων Ελλήνων, που δόθηκε στις 14 Απριλίου 1821 στο Λεβίδι, ένα χωριό που είναι χτισμένο στις ανατολικές πλαγιές του Μαινάλου, 25 χιλιόμετρα βόρεια της Τρίπολης.

Στις αρχές Απριλίου του 1821 είχε σχεδόν επικρατήσει το στρατηγικό σχέδιο του Κολοκοτρώνη, που στόχευε στην κατάληψη της Τριπολιτσάς, του διοικητικού κέντρου του Οθωμανικού Μωριά. Γι’ αυτό, γύρω από την Τριπολιτσά είχαν αρχίσει να δημιουργούνται ελληνικά στρατόπεδα, για να την αποκόψουν από την υπόλοιπη Πελοπόννησο και να καταστήσουν ευκολότερη την άλωσή της. Όμως, με τη θέα των Τούρκων οι στρατολογημένοι Έλληνες το έβαζαν στα πόδια, χωρίς να ρίξουν ούτε μία τουφεκιά, με αποτέλεσμα ένα μετά το άλλο τα στρατόπεδα να διαλύονται. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς και ραγιαδισμού είχαν κάνει πολλούς Έλληνες να σκύβουν το κεφάλι, όταν έβλεπαν Τούρκο και να υπομένουν μοιρολατρικά τον αυταρχισμό του. Άλλωστε, όσοι είχαν σηκώσει ανάστημα κατά του δυνάστη συχνά το πλήρωναν με το κεφάλι τους.

Στο Λεβίδι, όμως, όταν ακούσθηκε ότι φθάνει τουρκικός στρατός από την Τριπολιτσά κανείς δεν έφυγε. Ήταν το πρώτο στρατόπεδο που δεν διαλύθηκε στο άκουσμα της είδησης ότι 3.000 πεζοί και ιππείς έχουν εκστρατεύσει εναντίον τους. Το στρατόπεδο του Λεβιδίου είχε συσταθεί από τους Καλαβρυτινούς και τους ντόπιους οπλαρχηγούς Παναγιώτη Αρβάλη και Γεώργιο Μπηλίδα. Ήδη από τις 12 Απριλίου το στρατόπεδο είχε ενισχυθεί με τους οπλαρχηγούς Σωτήριο Χαραλάμπη, Σωτήριο Θεοχαρόπουλο, Νικόλαο Σολιώτη και Αναγνώστη Στριφτόμπολα. Οι Τούρκοι ξεκίνησαν από την Τριπολιτσά με κατεύθυνση το Λεβίδι το βράδυ της 13ης Απριλίου.

Μόλις πληροφορήθηκαν την επικείμενη άφιξη του τουρκικού στρατού συγκεντρώθηκαν στο σπίτι, όπου διέμενε ο καλαβρυτινός Σωτήρης Χαραλάμπης και αποφάσισαν κατά πρώτο να ζητήσουν βοήθεια από τα γειτονικά στρατόπεδα της Αλωνίσταινας και του Κακουρίου και κατά δεύτερο να πιάσουν τις εισόδους του Λεβιδίου, ώστε να εμποδίσουν τους Τούρκους να εισέλθουν στο χωριό. Ο Σωτήρης Χαραλάμπης ταμπουρώθηκε σε μια ράχη κοντά στο Λεβίδι, ενώ πιο κάτω βρέθηκε ο Αναγνώστης Στριφτόμπολας.

Τις πρωινές ώρες της 14ης Απριλίου, όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι το τουρκικό ιππικό πλησιάζει το Λεβίδι, πολλοί άνδρες πανικοβλήθηκαν. Εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, παρά τις προσπάθειες των οπλαρχηγών να τους συγκρατήσουν και κατέφυγαν στο βουνό. Τότε ο Στριφτόμπολας με 70 άνδρες αποφάσισε να δώσει τη μάχη μέσα στο χωριό. Οι Τούρκοι όρμησαν με άγριες διαθέσεις κατά των οχυρωμένων Ελλήνων, αλλά αντιμετώπισαν τη σθεναρή αντίστασή τους. Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι του λαϊκού ποιητή Παναγιώτη Κάλα ή Τσοπανάκου (1789-1825) «… στο Βαλτέτσι στο Λεβίδι / πέφτει αλύπητο λεπίδι…»

Πραγματική μάχη δόθηκε έξω από το σπίτι που βρισκόταν ο Στριφτόμπολας. Εκεί έπεσαν οι περισσότεροι Τούρκοι, αλλά και ο ηρωικός οπλαρχηγός από τα Καλάβρυτα. Εν τω μεταξύ, είχαν αρχίσει να καταφθάνουν οι ενισχύσεις από τα διπλανά στρατόπεδα υπό τους Δημήτριο Πλαπούτα, Ηλία Τσαλαφατίνο, Νικόλαο Πετμεζά, Σταύρο Δημητρακόπουλο και Ασημάκη Σκαλτσά. Τότε, οι αμυνόμενοι βγήκαν από τα σπίτια και όρμησαν κατά των Τούρκων, που πανικόβλητοι εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης, αφήνοντας πίσω τους πολλούς νεκρούς. Η νίκη των Ελλήνων στο Λεβίδι αποτέλεσε το σημαντικότερο ως τότε γεγονός του Αγώνα. Οι ραγιάδες έβλεπαν πλέον ότι οι Τούρκοι δεν ήταν ανίκητοι!

Πηγή: www.sansimera.gr

Eορτασμός της Εθνικής Αντίστασης στη Βλαχέρνα (αρχές δεκαετίας 1980)!

Πέμπτη, 2 Απριλίου, 2020 στις 7:13μμ | Κατηγορία: Ιστορικά | Ν.Δ.Κ.

ΒΛΑΧΕΡΝΑ .Πρώτος εορτασμός Eθνικής Aντίστασηςαρχές δεκαετίας του 1980.Στην ομαδική φωτογραφία νομίζω οτι πρέπει να είναιοι πρωταγωνιστές της μάχης της Βλαχέρνας.

Gepostet von Kostas Kollintzogiannakis am Donnerstag, 2. April 2020

 

Από τον συμπατριώτη μας, Κώστα Κολλιντζογιαννάκη.

Το σήμα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021».

Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου, 2020 στις 9:51πμ | Κατηγορία: Ιστορικά | argy

Το σήμα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» επιχειρεί να αποτυπώσει την πολυκύμαντη διαδρομή του Ελληνικού κράτους, με τις επιτυχίες και τις δύσκολες στιγμές που την σημάδεψαν, αλλά και να αναδείξει την ανάγκη της «φυγής προς τα εμπρός», με τους δρόμους που ανοίγονται στο μέλλον.

Το σήμα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» είναι χορηγία της Ένωσης Εταιριών Διαφήμισης και Επικοινωνίας Ελλάδος (ΕΔΕΕ), και αναπτύχθηκε από το Beetroot Design Group.

Στην ιστοσελίδα www.greece2021.gr μπορούν να υποβληθούν προτάσεις προς την Επιτροπή ΕΛΛΑΔΑ 2021, για την υλοποίηση δράσεων ή εκδηλώσεων στο πλαίσιο της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Πρόταση μπορούν να υποβάλουν Δημόσιοι ή Ιδιωτικοί φορείς, ενώσεις φυσικών προσώπων ή ακόμα και μεμονωμένοι ιδιώτες. Οι προτάσεις θα αξιολογούνται από τα μέλη της Ολομέλειας και με βάση την κρίση τους, θα εντάσσονται στο συνολικό Πρόγραμμα της Επιτροπής και θα δρομολογείται η υλοποίησή τους.

Ο 1ος Λαμπαδηδρόμος στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης το 1956, καταγόταν από το Λεβίδι!!

Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου, 2019 στις 4:49μμ | Κατηγορία: Ιστορικά | Ν.Δ.Κ.

Στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης το 1956, στην τελετή αφής της φλόγας, ο 1ος Λαμπαδηδρόμος ήταν ο Διονύσιος Παπαθανασόπουλος, με καταγωγή από Λεβίδι!

Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι από την συνέντευξη την οποία έδωσε (2016) στην εφημερίδα “Εθνικό Κήρυκα” της Νέας Υόρκης!

Ο κ. Διονύσης Παπαθανασόπουλος στην Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας του 1956, όταν πήρε τη Δάδα από τα χέρια της Πρωθιέρειας Αλέκας Κατσέλη, για να αρχίσει το ταξίδι της, προς τη Μελβούρνη!

Όπως ο ίδιος αναφέρει:

«Η επιλογή μου έγινε κατόπιν πολλών δοκιμασιών σε συγκεκριμένο δύσκολο άλμα, το οποίο επιθυμούσε ο σκηνοθέτης της όλης τελετής. Με αυτό το άλμα, έπρεπε, αφού θα έπαιρνα την Δάδα από τα χέρια της Πρωθιέρειας Αλέκας Κατσέλη, να κάνω επιτόπια στροφή και να περάσω πάνω από το τοιχείο του Ναού της Ήρας, με εσωτερικό ύψος 0,70 εκ., πλάτος 0,80 εκ. και ύψος 1,70 εκ. Ήμουν ο μόνος, ανάμεσα σε πάρα πολλούς υποψηφίους, που εκτέλεσε, σε όλες τις δοκιμαστικές επαναλήψεις, τις οδηγίες του σκηνοθέτη».
Δοκιμασίες, πρόβες, επαναλήψεις για να βγει ένα αποτέλεσμα τέλειο, ένα αποτέλεσμα που θα κάνει περήφανη την Ελλάδα. Έτσι το έβλεπαν τότε, έτσι το ήθελε ο κ. Παπαθανασόπουλος, έτσι έπρεπε να γίνει, γιατί έτσι είχαν μάθει οι άνθρωποι. Έτσι είχαν μάθει οι τότε Έλληνες, ότι πρέπει να κάνουν περήφανη την Ελλάδα, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς προσωπικό κέδρος. Ένα πολύ δύσκολο φορτίο στις πλάτες ενός 21χρονου αθλητή που, όμως, είχε δυνατό σύμμαχο: «Την νύχτα μετά την επιλογή μου την πέρασα με αγωνία κι ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά και κατ’ ευχήν. Οι φίλοι μου κι οι συγγενείς ένιωθαν περίεργα, με αντιμετώπιζαν κυρίως σαν κάτι το ιερό. Η επόμενη μέρα πέρασε με αλλεπάλληλες πρόβες για να επιτευχθεί το τέλειο αποτέλεσμα. Σημαντικό ρόλο για να εγκλιματιστώ στην ιδέα και το μεγαλείο της όλης Τελετής, έπαιξε η Αλέκα Κατσέλη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια της: «Αυτήν τη στιγμή δεν είσαι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, είσαι ένας Θεός που φέρνει Μήνυμα Ειρήνης σε όλη την Ανθρωπότητα». Αυτή ήταν και όλη μου η επικοινωνία με την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή». 

*** Ο πατέρας του Διονύση Παπαθανασόπουλου, ήταν από το Λεβίδι, ενώ η μητέρα του, ήταν από τα Λαγκάδια! Ο ίδιος λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του, γεννήθηκε στην Ελασσόνα. Σήμερα (2019) κατοικεί στην Κηφισιά Αττικής. Το vlaxerna.gr ευχαριστεί τον υιό του, Γεώργιο Παπαθανασόπουλο, για το υλικό που μας έδωσε! 

Ασπρόμαυρης Μνήμης θραύσματα!!

Τρίτη, 22 Οκτωβρίου, 2019 στις 9:48πμ | Κατηγορία: Ιστορικά | Ν.Δ.Κ.

Ασπρόμαυρης Μνήμης θραύσματα

Gepostet von Kostas Kollintzogiannakis am Montag, 21. Oktober 2019

 

Υπέροχο βίντεο του συμπατριώτη και φίλου

Κώστα Κολλιντζογιαννάκη!

Κυνήγι: Από τον ποδαρόδρομο…..στο ΝΑVΑRΑ!!

Παρασκευή, 14 Ιουνίου, 2019 στις 8:41μμ | Κατηγορία: Ιστορικά | Ν.Δ.Κ.

…του Αθανασίου Γ. Κουτσούγερα-Δάσκαλου

Τα ‘χω μαζεμένα σε μας τους σημερινούς κυνηγούς (και στην αφεντιά μου φυσικά) για τον τρόπο που γίνεται τη σήμερον ημέρα το κυνήγι.  Τώρα που έχουμε ανάπαυλα αξίζει να τα πούμε λιγάκι!

Σήμερα λοιπόν, το κυνήγι είναι ξεκούραστο. Χαβαλές, λακριντί και καλαμπούρι. Παλιότερα ήταν – μαζί με όλα αυτά φυσικά – και σχέτη περιπέτεια. Ήταν πολύ κουραστικό και σχεδόν μέσο επιβίωσης διότι εξασφάλιζε και επίλεκτη τροφή, αλλά ικανοποιούσε και υποχρεώσεις δώθε-κείθε που είχαμε. Τα πιο πολλά κυνήγια τα πηγαίναμε πισκέσι, σε κανά βουλευτή, σε γιατρό ή τέλος πάντων σε κάποιον που νομίζαμε ότι θα τον χρειαστούμε για καμιά εκδούλευση ή για κανά ρουσφέτι. Ακόμα και τον Αγροφύλακα φιλεύαμε καμιά φορά και είναι αυτονόητο για ποιο λόγο. Από την τραγασούρα…τα έβλεπε όλα!

Και ποιος δεν θα ζήλευε, τότε, ένα πιάτο λαγό στιφάτο ή ένα μεζέ αγριόπουλου. Στο μαγείρεμά τους, μοσκοβόλαγε όλη η γειτονιά και σπάγανε μύτες. Και τώρα βέβαια τα κυνήγια είναι επίλεκτα πιάτα αλλά τώρα μπορεί να αντικατασταθούν με άλλο είδος κρέατος που το βρίσκουμε άφθονο. Τότε περιμέναμε πότε θα σφάξουμε τα γουρούνια κοντά τα Χριστούγεννα ή πότε θα έρθει το Πάσχα για να σφάξουμε το μανάρι. Τον άλλο χρόνο βολευόμαστε με καμιά στάλα σύγκριατο, αν και αυτό το φυλάγαμε για κάναν ξένο ή με καμιά τσιγαρίδα μες στον τραχανά! Τέλος πάντων.

Ρε πώς αλλάζουνε οι τσαιροί μου ’λεγε ο μπαρμπα-Κώστας μια φορά, που του θύμιζα παλιές καταστάσεις και βούρκωνε.

Σήμερα δεν ξεκινάει κανένας κυνηγός να πάει ποδαρόδρομο στην Αρπακωτή, στη Λεύκα, στο Μέγα Διάσελο, στους Ρούχους ή στην Πίκιζα στο Τετράγωνο και στο Καντηλέϊκο και να περπατάει όλη τη νύχτα. Σήμερα έχουμε τις τζιπάρες μας, τα NAVARA μας και ξεπεζεύουμε δίπλα από το κουμάσι του ζουδιού που θέλουμε να κυνηγήσουμε!

 

 

Εκλογικά ευτράπελα!!

Κυριακή, 26 Μαΐου, 2019 στις 1:16πμ | Κατηγορία: Ιστορικά | J.Arkas

Γράφει ο Γιώργος Καρούντζος

Ας πούμε και κάνα ευτράπελο για να αποφορτίσουμε την κατάσταση.

Ο Μπήκας από τη Χωτούσα διαλέγει 4-5 συγχωριανούς του και κατεβαίνει στις εκλογές, για πρόεδρος του χωριού. Για να τους πείσει
τους έταζε αξιώματα και μερίδιο στα έξοδα παράστασης, που θα έπαιρνε σαν Πρόεδρος. Κάθε βράδυ τους κέρναγε και… μαγειρεύανε τα σόγια και τους ψήφους. Γίνονται οι εκλογές, τις κερδίζουν και ο Μπήκας γίνεται Πρόεδρος. Τους έβαλε σε κάποιες επιτροπές, αξιώματα όπως τα ονόμασε για να τους ευχαριστήσει. Από τότε όμως άλλαξε συμπεριφορά στην παρέα.

– Καλά, δεν πειράζει λένε, αρκεί που θα πέφτει το μάμαλο, και περιμένανε να πάρει ο πρόεδρος το μισθό για να τον μοιραστούν. Παίρνει αυτός τον πρώτο μισθό, παίρνει το δεύτερο τίποτα. Ούτε που πλησιαζότανε.

– Άι..! Λένε, την πατήσαμε… Τώρα καταλάβανε το κόλπο του.
– Κάτι πρέπει να κάνουμε. Δεν θα τον αφήκουμε έτσι. Ο Μπουρδαράς τό ‘βαλε πείσμα. Πάει μια μέρα στην Τρίπολη που είχε κάποιο γνωστό στη Νομαρχία και τού ‘κανε παράπονα, ότι ο πρόεδρος δεν τους ακούει και κάνει του κεφαλιού του και του ζήτησε να τον διώξουν και να αναλάβει αυτός, που είχε τους περισσότερους ψήφους και ήταν αντιπρόεδρος.
– Δεν γίνεται έτσι, του λέει ο υπάλληλος. Για να τον διώξουμε πρέπει να κάνει κάποιο σοβαρό παράπτωμα, απ΄αυτά που γράφει ο νόμος. Παίρνει κι ένα βιβλίο με τους νόμους των κοινοτήτων και γυρίζει στο χωριό. Βρίσκει την παρέα.

– Σας έχω νέα. Τον έχουμε στο χέρι τους λέει. Για τηράτε εδώ το νόμο. Με το πρώτο παράπτωμα θα πάει στο σπίτι του. Θα αναλάβουμε εμείς και θα μοιραζόμαστε το μιστό. Κάθε βράδυ σμίγανε και μεταξύ τους «δικάζανε» τον πρόεδρο. Τι έκανε σήμερα; Τούτο και τούτο. Τηράγανε το νόμο, μα καθώς τά ‘λεγε «μπερδεμένα», όλο τους ξέφευγε. Ο Μπουρδαράς είχε στο μαξιλάρι του το νόμο και διάβαζε τα καθήκοντα του προέδρου για να΄ναι ενημερωμένος. Μια μέρα ακούστηκε στο χωριό ότι ο πρόεδρος υπόγραψε κάτι χαρτιά σε μια γριά για να πάρει σύνταξη και λέγανε ότι ήτανε παράνομο.

– Όπα, λέει ο Μπουρδαράς, μέχρι εδώ ήτανε, έπεσε στην παγίδα. Τώρα θα ιδείτε τι θα πάθει. Πάει γρήγορα στο σπίτι να συμβουλευτεί τη νομοθεσία. Στο μαξιλάρι, είχε αφήσει ανοιχτό το βιβλίο που διάβαζε, στη σελίδα με τα καθήκοντα του Προέδρου. Σαν το διάβολο, είχε πάει μια παλιοκατσούλα και τό ‘χε μαγαρίσει…

– Άϊ ρε πούστη Μπήκα! Συχώρα που μού ‘χεσε η κατσούλα το νόμο!!!