“Έκοιμήθη” ο π. Γεώργιος Κουτσούγερας (Παπαγούλης)

Εκοιμήθη ο π. Γεώργιος Αναστ. Κουτσούγερας (Παπαγούλης). Η ακολουθία εξόδου θα τελεστεί αύριο Σάββατο 3 Φεβρουαρίου και ώρα 11:00πμ, στον Ι.Ν. Αγίου Τρύφωνα Τερψιθέας Αττικής.

Η σορός του εκλιπόντος θα βρίσκεται στην ίδια εκκλησία από ώρα 08:00 το πρωϊ. Μετά το πέρας της ακολουθίας εξόδου, η σορός του, θα αναπαυθεί στην γενέτειρά του Βλαχέρνα Αρκαδίας (ώρα 04:00 το απόγευμα στο Κοιμητήριο του χωριού).

Θερμά συλλυπητήρια στους συγγενείς.

Καλό Παράδεισο…

*** Γεννήθηκε στη Βλαχέρνα στις 31 Δεκεμβρίου 1930 από τον Τάση και την Κατερίνη  Κουτσούγερα. Ήταν το τέταρτο παιδί από τα επτά της οικογένειας. Από  μικρό  παιδί  είχε  την  επιθυμία να   γίνει  Ιερέας και γι’ αυτό, τον μικρό τότε Γούλη, που ήταν πάντα το πρόθυμο παπαδάκι στον Άγιο Αθανάσιο, την εκκλησία δίπλα στο σπίτι του, τον είπαν «Παπαγούλη» και έτσι είναι γνωστός στην πατρίδα του.

Το 1954 και μετά από τα δύσκολα χρόνια της κατοχής που έζησε όλο το χωριό αλλά και η ίδια η οικογένειά του, από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, που στέρησαν από τον μικρό «Παπαγούλη» και τα αδέλφια του, τον πατέρα, αποφοιτά από τη Ριζάρειο Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή. Το 1959 παντρεύεται την Μαρία Γκαβογιάννη, κόρη του Ιερέα Κωνσταντίνου Γκαβογιάννη  (του Παπακωστή) από την γειτονική Παναγίτσα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά και τέσσερα εγγόνια. Το 1962 χειροτονείται Διάκος και μια εβδομάδα αργότερα Ιερέας, στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών και τοποθετείται ως εφημέριος στον υπό ανέγερση Ιερό Ναό Αγίου Τρύφωνα Τερψιθέας  Γλυφάδας. Παραλαμβάνει τον Ναό σε αρχικό στάδιο και καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για τη σύντομη ολοκλήρωσή του και τον φτάνει στη μορφή που σήμερα τον γνωρίζουμε, ενώ παράλληλα εδραιώνει γύρω απ’ αυτόν  τη μεγαλύτερη ενορία της Γλυφάδας. Κατά τα χρόνια της εφημερίας του στον Άγιο Τρύφωνα συστήνει το «Σπίτι Γαλήνης», όπου σιτίζονται  καθημερινά οι άποροι της ενορίας. Οργανώνει την κοινωνική αποστολή και δράση της ενορίας που βγαίνει έξω από τα ελληνικά σύνορα και φτάνει ως το μακρινό Πακιστάν. Αρχίζουν να λειτουργούν κατηχητικά σχολεία με θρησκευτικές και σύγχρονες δράσεις για παιδιά και εφήβους. Κυκλοφορεί τον περιοδικό τύπο του ναού, την «Έπαλξη», που διανέμεται δωρεάν και ενημερώνει τους ενορίτες για θεολογικά θέματα, αλλά και προβληματίζει και δρομολογεί από πλευράς εκκλησίας λύσεις για τις ανάγκες αυτών. Προεδρεύει πάντα της Επιτροπής Φιλοπτώχου Ταμείου που γίνεται γι’ αυτόν έργο ζωής, αφού ο ρόλος του δεν είναι τυπικός αλλά ουσιαστικός, καθώς βρίσκεται ο ίδιος προσωπικά, με τη συμβολή της πιστής Πρεσβυτέρας του, κοντά σε κάθε ενορίτη του που έχει ανάγκη. Αθόρυβος και πάντα σεμνός, χαρακτηριστικά που τον διακρίνουν σε όλο του τον βίο, ασκεί το κοινωνικό του έργο ακατάπαυστα ως το 2006, οπότε και αποσύρεται από τον ενεργό εκκλησιαστικό βίο, διότι τα προβλήματα υγείας τον έχουν κλονίσει.

Δυνατός στην ψυχή και με καθαρό πνεύμα, παρακολουθούσε όλα όσα συνέβαιναν γύρω μας, με τη σκέψη πάντα στο λειτούργημα που πιστά υπηρέτησε, στην ενορία του, στο αγαπημένο του χωριό, τη Βλαχέρνα, ενώ στη  σκέψη όλων όσοι τον γνώρισαν και τον έζησαν παραμένει ο αγαπημένος τους και ξεχωριστός Ιερέας, ο πατήρ Γεώργιος ή για άλλους ο «Παπαγούλης»!