Φυσικά, οι παραγωγοί μελιού δεν περιμένουν ποσότητες που να θυμίζουν τις παλιές εποχές, αλλά περιμένουν ένα νέο ξεκίνημα. Ο Λεωνίδας Παναγιωτόπουλος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Μελισσοκομικού Συνεταιρισμού Αρκαδίας, μιλώντας στην “Ύπαιθρο Χώρα”, θα μας εξηγήσει ότι όλα αυτά τα χρόνια η έλλειψη μελιού Μαινάλου στην περιοχή “κόστισε στους παραγωγούς περίπου το 60% του προϋπολογισμού τους, ενώ παράλληλα, όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με τη μελισσοκομία, μείωσαν τον αριθμό των κυψελών κατά 30%. Οι απώλειες εισοδήματος που έφερε η συρρίκνωση της παραγωγής από το Μαίναλο δεν καλύφθηκε από το μέλι που έφεραν οι πορτοκαλιές, αφού οι τιμές των άλλων μελιών είναι πολύ χαμηλότερες”.
Συγκρατημένα αισιόδοξος είναι και ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συνεταιρισμού Αρκαδίας, Σταύρος Δημάκος, που υπενθύμισε ότι την τελευταία φορά που συλλέχθηκε μέλι Ελάτης Βανίλιας Μαινάλου, ήταν το 2010. “Από τότε έχει περάσει αρκετός καιρός και τώρα, με βάση αυτά που είδαμε από την περασμένη χρονιά, περιμένουμε, έστω και σε περιορισμένες ποσότητες, παραγωγή από το Μαίναλο. Σε ό,τι αφορά τη ζημιά που έχουμε υποστεί, αρκεί να σας πω ότι η μοναδική εποχή που μέναμε στην περιοχή ήταν όταν μαζεύαμε μέλι Μαινάλου. Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε μας ανάγκασε να συνεχίσουμε τις μετακινήσεις και έτσι να αυξήσουμε το κόστος παραγωγής. Η οικονομική κρίση απομάκρυνε ακόμα περισσότερο τη συγκέντρωση μελιού και την εμπορία του από τον Συνεταιρισμό, αφού οι περισσότεροι μελισσοκόμοι έχουν εξάρτηση από τον έμπορο που συνεργάζονται και από τον οποίο προμηθεύονται με πίστωση διάφορα προϊόντα, απαραίτητα για τη δουλειά. Ο Συνεταιρισμός δεν έχει ταμείο, ώστε να εξυπηρετήσει τα μέλη”.
ΠΗΓΗ: ypaithros.gr
