Back to top

Αρχείο Ιούλιος, 2022

ΓΕΝΝΗΣΗ

Κυριακή, 31 Ιουλίου, 2022 στις 12:19πμ | Κατηγορία: Κοινωνικά | CLOLONIS

Η Βιβή Βερβαινιώτη (το γένος Σοφίας Παν. Ξουράφη) και ο Γεώργιος Βλαχοκυριάκος, απέκτησαν κοριτσάκι.

Να σας ζήσει!

Η ομιλία για τον Εορτασμό της 78ης επετείου του Ολοκαυτώματος της Μαρτυρικής Βλαχέρνας από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Σάββατο, 30 Ιουλίου, 2022 στις 7:57μμ | Κατηγορία: Εκδηλώσεις | argy

Τον πανηγυρικό της ημέρας για την επέτειο του ολοκαυτώματος εκφώνησε ο συμπατριώτης μας δάσκαλος (στην Κύπρο)  Βασίλειος Ανδρ. Πανούσης.

Αξιότιμοι προσκεκλημένοι, αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, φίλοι και φίλες της Βλαχέρνας,

Κάτω από τον επιβλητικό βράχο του χωριού μας, το κάστρο Μπεζενίκος, συγκεντρωθήκαμε εδώ σήμερα για να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής που πρέπει σε όσους πολέμησαν για να αποτιναχθεί ο ζυγός της Κατοχής από τη χώρα μας και σε όσους αναίτια έχασαν τη ζωή τους κατά το ολοκαύτωμα του χωριού μας. Συμπληρώνονται φέτος 78 χρόνια από τις μέρες εκείνες όπου η Βλαχέρνα έγραψε τη δική της σελίδα στο βιβλίο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. 

Ας μεταφερθούμε τώρα στην εποχή εκείνη να μελετήσουμε τα γεγονότα από την αρχή.

Η Ελλάδα μας όπως και  ολόκληρος ο κόσμος βρισκόταν στη δίνη του βιαιότερου πολέμου που έχει βιώσει ποτέ η υφήλιος, του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Η χιτλερική Γερμανία αμφισβητώντας την ελευθερία και ανεξαρτησία των λαών, προσπαθεί με τη βοήθεια των συμμάχων της να κυριαρχήσει παντού. Τα ευρωπαϊκά κράτη το ένα μετά το άλλο παραδίδονται μη μπορώντας να αντισταθούν στην υπεροχή των όπλων των ναζί. Η μικρή μας πατρίδα αντιστάθηκε με όλη της τη δύναμη στις φασιστικές ιταλικές δυνάμεις, στο τέλος όμως λύγισε κάτω από τη διπλή εισβολή των δυνάμεων του άξονα. Η Ελλάδα της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του πολιτισμού, βρέθηκε κατακτημένη από τις λεγεώνες των βαρβάρων.

Μνήμες από παλιότερες υποδουλώσεις ξανάρθαν στη μνήμη του λαού μας. Τα πάντα τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση κυριαρχούσαν σε κάθε γωνιά της χώρας. Ο σκλαβωμένος όμως Έλληνας αρνείται να υποταχθεί στον νέο κατακτητή και μέσα του γεννιέται η αντίδραση, η αντίσταση κατά των καταπατητών της διεθνούς νομιμότητας. Επάνω στα βουνά συγκροτούνται αντάρτικες ομάδες με σκοπό να πολεμούν και να παρενοχλούν τον εχθρό στήνοντας ενέδρες, σαμποτάζ και ότι άλλο θα μπορούσε να τους προκαλέσει αναστάτωση και ταλαιπωρία. Οι Γερμανοί απαντούν με συλλήψεις, βασανισμούς, εκτελέσεις, ολοκαυτώματα καταπατώντας κάθε ίχνος δικαίου και ανθρωπιάς. Έχοντας στο πλευρό τους προδότες και δωσίλογους προσπαθούν να κάμψουν το επαναστατικό φρόνημα του λαού μας. Κάπως έτσι ήρθε και η σειρά του χωριού μας, που την επέτειο του ολοκαυτώματός του, τιμούμε σήμερα.

Από τις αρχές Ιουλίου 1944 οι κατακτητές ναζί έκαναν τις τελευταίες τους επιδρομές σ’ όλο το Μοριά καίγοντας σπίτια, παραγωγή και σκοτώνοντας τον άμαχο πληθυσμό.

Στις 19 Ιούλη, ημέρα Τετάρτη, ήρθε η ώρα της γενέτειράς μας.

Κατά το ξημέρωμα, υπήρξε μία εμπλοκή του 2ου Λόχου του 11ου Συντάγματος του Ε.Λ.Α.Σ. στο σημείο αυτό που βρισκόμαστε με την εμπροσθοφυλακή ποδηλατιστών μίας γερμανικής φάλαγγας που κινείτο από την Τρίπολη προς την επαρχία Καλαβρύτων. Ο κύριος όγκος της φάλαγγας που ακολουθούσε, αφού απομάκρυνε το αντάρτικο σώμα, επέδραμε στο ανυπεράσπιστο χωριό καίγοντας περίπου 200 σπίτια και το σχολείο. Σε χρόνο μηδέν κόποι, καημοί χρόνων και γενεών έγιναν στάχτη. Δυο ηλικιωμένους γέροντες που δεν μπορούσαν να κινηθούν, τους σκότωσαν. Ο Δημήτρης Λολώνης  βαριά άρρωστος κάηκε από τις φλόγες του σπιτιού του κι ο γερο – Τρύφωνας Κατσούλης μετά από λογομαχία ύβρεων εκτελέστηκε. Την απερίγραπτη συμφορά οι Βλαχερναίοι παρακολουθούσαν από το δάσος των γύρω πλαγιών. Οι καπνοί που ζώσανε το Μαίναλο φαίνονταν από μακριά και υπογράμμιζαν τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του όμορφου χωριού μας. Κάηκαν πολλές θυμωνιές από τα θερισμένα σπαρτά και πολλά καταφύγια (λαγούμια) που είχαν κρύψει τη σοδειά. Έκαψαν τα Κουτσουγερέϊκα καλύβια και μαντριά και πήραν τα Τσαπαρέικα πρόβατα· σκότωσαν μεγάλα ζώα ως και σκύλους που τους εμπόδιζαν να πλησιάσουν τα σπίτια.

Μετά από τρεις μέρες στις 22 του Ιούλη, ο 5ος λόχος του συντάγματος του Ε.Λ.Α.Σ. με διοικητή τον έφεδρο αξιωματικό και καθηγητή Γυμνασίου Βυτίνας Αντωνιάδη Βασίλη και καπετάνιο τον Κοδέλλα Γιώργη από τα Βέρβαινα, έστησαν ενέδρα σχήματος πετάλου στο ίδιο ακριβώς σημείο της προ 3μέρου μάχης.

Στις 6:00 το απόγευμα από το βασικό παρατηρητήριο στη θέση Κοφίνι ακούγεται  πως οι Γερμανοί  καταφθάνουν με 4 αυτοκίνητα από το Λεβίδι. Όλοι με τα όπλα στα χέρια και το δάκτυλο στη σκανδάλη. Μπαίνει ο εχθρός στη φάκα της ενέδρας και όταν μια φωτοβολίδα έδωσε το σύνθημα της επίθεσης οι λαγκαδιές δέχτηκαν το βουητό από τις ομοβροντίες του χορού της μάχης. Οι Γερμανοί αιφνιδιασμένοι κατέβαιναν από τα αυτοκίνητα προσπαθώντας να παραταχθούν αλλά η προσπάθεια τους αποδεικνύεται μάταιη μιας τα πυρά που ερχόντουσαν από παντού και η έφοδος που ακολούθησε δεν τους άφησαν περιθώρια δράσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι μπροστάρηδες της εφόδου ήταν οι αντάρτες Βλαχερναίοι: Κώστας Κατσούλης (Μανίκας), διμοιρίτης, που με χειροβομβίδα εξουδετέρωσε το γερμανικό μυδράλιο που προσπαθούσε να αναχαιτίσει την έφοδο. Δίπλα του είχε τον τολμηρό Κώστα Παπαχρόνη, ενώ από άλλο σημείο τους κάλυπτε με το πολυβόλο του ο συμπατριώτης μας  Κώστας Καρούντζος (Κωτσιάντος). Οι τρεις ήρωες εκπροσώπησαν το Βλαχερναίικο πάθος για εκδίκηση και λευτεριά. 

Όταν η σάλπιγγα χτύπησε προχωρείτε, όλοι μαζί ένοπλοι και άοπλοι Βλαχερναίοι πετάχτηκαν από τα ταμπούρια τους κραυγάζοντας ‘αέρα’, τότε όλοι πια κατάλαβαν πως η νίκη τους είχε δαφνοστεφανώσει. Η μάχη κράτησε περίπου 1:30 ώρα και τελείωσε με όλους σχεδόν τους Γερμανούς νεκρούς περίπου 60,  εκτός ολίγων που έφυγαν με το τελευταίο αυτοκίνητο αφήνοντας στους νικητές πλούσια λάφυρα όπως οπλισμό, πυρομαχικά, φαρμακευτικό υλικό.

Την άλλη μέρα μεγάλη γερμανική δύναμη (20 περίπου αυτοκίνητα) ήρθαν από την Τρίπολη και την περιοχή Καλαβρύτων, μάζεψαν τους νεκρούς και τους μετέφεραν στην Τρίπολη. Μόνο το πτώμα ενός δεν πήρανε γιατί ήταν απόμερα, κάτω από ένα πεζούλι στη σπαρμένη με καλαμπόκια κοιλάδα της Μακρεμαλιάς, επειδή είχε την ατυχία να σκοτωθεί από ομάδα Ε.Π.Ο.Νιτών της Βλαχέρνας λίγες ώρες πριν έρθουν τα  αυτοκίνητα.

Αυτό ήτανε το τέλος της μάχης.

Το τέλος όμως της κατοχής και του πολέμου γενικά θα αργήσει πολύ. Τα χρόνια πού ακολούθησαν βρήκαν την Ελλάδα να ζει τις δραματικότερες στιγμές της ιστορίας της. Την ώρα που οι λαοί προσπαθούσαν να ορθοποδήσουν από το χάος του πολέμου, η χώρα μας βυθίστηκε στον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο. Πράγματι ο αδερφός απέναντι τον αδερφό.  Η Ελλάδα διαιρεμένη σε δεξιούς και αριστερούς επιδόθηκε σε έναν άνευ προηγουμένου αιματηρό πόλεμο. Αυτή η καταραμένη περίοδος ευθύνεται για την καθυστέρηση της οικονομικής ανάπτυξης, αλλά και είναι υπεύθυνη για ένα είδος ψυχρού πολέμου ανάμεσα στην ελληνική κοινωνία.  Άργησε πολύ να επέλθει η κοινωνική ισότητα.

Τι μας διδάσκει το ολοκαύτωμα του χωριού μας?  Ποιο είναι το μήνυμα?

Φωτιά – στάχτη έγιναν τα σπίτια και τα νοικοκυριά. Όλο το χωριό αφανίστηκε. Οι φλόγες δεν έκαναν διάκριση στα πιστεύω του κάθε χωριανού. Κάηκαν τα σπίτια, κάηκαν τα γεννήματα, το βιός ολονών. Ο πόνος ήταν για όλους το ίδιο. Άνθρωποι γεμάτοι απόγνωση έβλεπαν τα πάντα να καταστρέφονται σε λίγες ώρες. Οι εργασιομανείς Βλαχερναίοι άρχισαν την ανοικοδόμηση από το μηδέν  κάτω από την απειλή και τις συνέπειες του εμφυλίου. Περπάτησαν ξυπόλητοι μέσα στα τεράστια προβλήματά τους και βγήκαν νικητές. Με αδελφοσύνη, εμπιστοσύνη, ανιδιοτέλεια κι υψηλοφροσύνη αντιμετώπισαν τα προβλήματα όχι μόνο της ξένης κατοχής παρά κι εκείνων που απλώνονταν σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Υπήρξαν αγωνιστές όχι μόνο γιατί αγωνίστηκαν κατά των κατακτητών, αλλά γιατί αυτός ο αγώνας τους υποχρέωσε να αγωνίζονται σε ένα ανώτερο κοινωνικό επίπεδο έχοντας πλήρη ενσυναίσθηση για τον πόνο και  τη συμφορά που βίωνε η κάθε οικογένεια. 

Μας δίδαξε ότι ο Έλληνας ξέρει να αντιστέκεται. Δεν πτοείται από το μέγεθος του εχθρού, η καρδιά του θα χτυπά πάντα για ελευθερία. Δεν λογαριάζει και τη ζωή του ακόμα, έχοντας πάντα στην ψυχή του την ιστορία του τόπου που κουβαλά αιώνια στο DNA του. 

Μας διδάσκει ότι δεν πρέπει ποτέ να εφησυχάζουμε. Οι καιροί που ζούμε είναι πονηροί. Πόλεμοι, απειλές, παγκόσμια οικονομική κρίση συνθέτουν ένα επικίνδυνο παγκόσμιο όσο και περιφερειακό σκηνικό. Ίσως κάποιοι γειτονικοί λαοί να  εποφθαλμιούν την όμορφη χώρα μας παρουσιάζοντας σε διάφορους χάρτες τους κομμάτια της πατρίδας μας. Είμαστε ένας ειρηνικός λαός, δεν προκαλούμε κανένα γείτονα, δεν θέλουμε όμως κανένας να μας καταπατήσει την εδαφική μας ακεραιότητα και την εθνική μας υπερηφάνεια. Έχουμε αποδείξει στη μακραίωνη ιστορία μας ότι ο Έλληνας στάθηκε πάντα φιλικός και αλληλέγγυος με όλους τους λαούς της γης.

Είμαστε ένας υπερήφανος λαός. Δεν θα ανεχτούμε κανένας να μας καταντήσει σκλάβους της παγκοσμιοποίησης, εξαρτημένους από τα μεγάλα οικονομικά κέντρα. Τα λέω αυτά σαν ένας απλός πολίτης που ανησυχώ όπως όλος ο κόσμος για το αύριο της πατρίδας μου.

Εύχομαι ακόμα, η πολιτεία και οι αρμόδιοι φορείς να πράξουν τα δέοντα,  ώστε με υπομονή, οργάνωση και ορθό προγραμματισμό να επαναφέρουν στη χώρα μας ανθρώπινο δυναμικό που ξενιτεύτηκε στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων μιας και στη χώρα μας δεν υπήρχαν δουλειές.  Πιστεύω πως αν όλες οι πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου εργαστούν ενωμένες  αφήνοντας στην άκρη τις όποιες διαφορές  τους, θα έχουμε σύντομα λαμπρά αποτελέσματα.

Κυρίες και Κύριοι

Σαν ανιψιός του Γιάννη του Πανούση που κρεμάστηκε από τους Γερμανούς στις 15 Ιανουαρίου του 44 στην οδό Ταξιαρχών στην Τρίπολη λόγω της αντιστασιακής του δράσης, αλλά και επηρεασμένος όπως και οι υπόλοιποι συγγενείς από τα υψηλά ιδανικά αυτού του ανθρώπου, ιδανικά όπως ότι όλοι θα πρέπει να αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη και δίκαιη κοινωνία, να απλώνουμε το χέρι στο φίλο μας, τον αδερφό μας, τον συγχωριανό μας μακριά από τα κομματικά πάθη, μίση και τα προσωπικά συμφέροντα. Τέρμα οι διχασμοί. Τότε μόνο ο τόπος θα πηγαίνει μπροστά. Τότε μόνο θα νιώθουν ικανοποίηση από ψηλά εκεί που βρίσκονται όλοι οι αδικοχαμένοι συμπατριώτες μας και όλοι οι γενναίοι που πολέμησαν σαν σήμερα στον τόπο που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή.

Η Βλαχέρνα είναι ένα από τα χωριά που δοκιμάστηκε σκληρά από τη ναζιστική λαίλαπα. Μαζί με τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, τον Κάντανο και δεκάδες άλλα ελληνικά χωριά γνώρισαν τη γερμανική θηριωδία. Είναι ένα μαρτυρικό χωριό. Είναι ένα δολοφονημένο χωριό. Τα κομμάτια των τοίχων μαυρισμένα από τη φωτιά ύψωσαν τα ερείπια τους στον σκοτεινιασμένο ουρανό τους. Δεν ήταν δυνατό να δώσει κανείς μια συνολική εικόνα της καταστροφής παρά μόνο με αριθμούς. Αλλά τι μπορούν να πουν οι αριθμοί ? Λείπει η συνισταμένη της σκληρής οδύνης των πόνων εκείνων, εκείνο που ένιωσε η καρδιά των μανάδων, οι αγωνίες κι ο σπαραγμός των ανθρωπίνων υπάρξεων, εκείνο το καθολικό άγχος  από το οποίο μερικοί που ζουν ακόμα δεν θα καταφέρουν ποτέ να γλυτώσουν. Το κουβαλούν στη ζωή που ξαναβρήκαν μέσα στις αυλακιές του προσώπου τους, στη λάμψη των ματιών τους, μέσα από την περηφάνια τους αφού δεν κατάφερε κανένας κατακτητής να τους κατακτήσει.

Πρέπει να κάνουμε πράξη τα ιδανικά για τα οποία πολέμησαν όλοι οι Έλληνες τότε, όλοι οι Βλαχερναίοι τότε! Η ελευθερία, η ισότητα και η δικαιοσύνη είναι κεκτημένο ολονών μας και κανείς δεν μπορεί να μας τα στερήσει!

Σας ευχαριστώ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 40ήμερου ΜΜΗΝΟΣΥΝΟΥ

Πέμπτη, 28 Ιουλίου, 2022 στις 11:01πμ | Κατηγορία: Κοινωνικά | ΠπΚ

Προσκαλούμε τους συγγενείς & φίλους να προσευχηθούν μαζί μας, στη Θεία Λειτουργία & το 40ήμερο Μνημόσυνο που θα τελέσουμε στον Ιερό Ναό Παναγίας Μαρμαριωτίσσης Κάτω Χαλανδρίου, το Σάββατο 30 Ιουλίου 2022 υπέρ αναπαύσεως ψυχής του αειμνήστου υποστρατήγου Σταύρου Κολλίντζα.

Εκ της οικογενείας.

ΕΟΡΤΑΣΕ ΤΟ ΕΞΩΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΣΤΗ ΒΛΑΧΕΡΝΑ

Τετάρτη, 27 Ιουλίου, 2022 στις 11:16μμ | Κατηγορία: Εκκλησιαστικά, | Ν.Δ.Κ.

foto: TzimisK

Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες!

ΕΟΡΤΑΣΕ ΤΟ ΕΞΩΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΗ ΒΛΑΧΕΡΝΑ

Τρίτη, 26 Ιουλίου, 2022 στις 10:48μμ | Κατηγορία: Εκκλησιαστικά, | Ν.Δ.Κ.

foto: TzimisK

Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες!

78η Επέτειος του Ολοκαυτώματος της Βλαχέρνας από τα Γερμανικά Στρατεύματα την 19η Ιουλίου 1944.

Κυριακή, 24 Ιουλίου, 2022 στις 1:39μμ | Κατηγορία: Εκδηλώσεις, | CLOLONIS

Πραγματοποιήθηκε και φέτος η επέτειος του Ολοκαυτώματος της Βλαχέρνας από τα Γερμανικά στρατεύματα την 19η Ιουλίου 1944. Η εκδήλωση ξεκίνησε με την δοξολογία στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων και κατόπιν εψάλει τρισάγιο στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης από τον Ιερέα π. Παναγιώτη Σταμάτη. 

Τον πανηγυρικό της ημέρας για την επέτειο του ολοκαυτώματος εκφώνησε ο δάσκαλος (στην Κύπρο) Βασίλης Ανδρ. Πανούσης.

Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων, τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη των νεκρών και ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από την μπάντα του Στρατού.

Ο δήμαρχος Τρίπολης κ. Τζιούμης Κώστας.

Εκ μέρους της Βουλής ο βουλευτής Αρκαδίας κ. Βλάσης Κώστας.

Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Κωνσταντινόπουλος Οδυσσέας.

Ο Πρόεδρος της τοπ. κοινότητας Βλαχέρνας κ. Κολλίντζας Δημήτριος.

Ο Υποστράτηγος (ΠΒ) Σκουφίδης Δημήτριος, Διοικητής ΔΙΚΕ (IV ΜΠ)

Ο δημοτικός σύμβουλος δήμου Τρίπολης (και μέλος του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Νομού Αρκαδίας) κ. Κοσκινάς Δημήτριος.

Ο Αντιδήμαρχος δήμου Τρίπολης κ. Οικονομόπουλος Γεώργιος.

Εκ μέρους των συγγενών των θυμάτων πολέμου η κα Πόπη Παπαχρόνη.

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Καντανιωτών Αττικής κ. Μαλανδράκης Γεώργιος.

Η εκπρόσωπος του πολιτιστικού Συλλόγου Καντάνου κ. Μαλανδράκη Ελένη.

Ο πρόεδρος της ένωσης προέδρων του δήμου Τρίπολης κ. Παναγιώτης Νικολόπουλος.

O πρόεδρος της τοπ. κοινότητας Βουτσαρά Φαλαισίας κ. Αθανασόπουλος Γεώργιος.

Ο εκπρόσωπος τύπου και επικοινωνίας της Νομαρχιακής επιτροπής ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής κ. Χασάπης Ιωάννης.

Ο πρόεδρος του Συλλόγου των Απανταχού Βλαχερναίων κ. Τσαρουχάς Σ. Ηλίας.

Ο Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Βλαχερναίων Τρίπολης κ. Παπαχρόνης Νικόλαος.

Η πρόεδρος του αγροτικού-πολιτιστικού Συλλόγου Λίμνης (Άγαλι) κα Κουρή Κατερίνα.

Παρόν στην 78η επέτειο του ολοκαυτώματος της Βλαχέρνας και ο τ.Περιφερειάρχης Πελ/σου κ. Πέτρος Τατούλης.

Το παρόν στην 78η επέτειο του ολοκαυτώματος της Βλαχέρνας, έδωσαν εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, ο Διοικητής ΔΙΚΕ (IV ΜΠ) Υποστράτηγος (ΠΒ) Σκουφίδης Δημήτριος, ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας Δημόπουλος Άγγελος Αστυνόμος Β΄,  ο δήμαρχος Τρίπολης Κ. Τζιούμης, ο βουλευτής Κώστας Βλάσης, ο βουλευτής Γιώργος Παπαηλιού, ο βουλευτής Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, η Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου δήμου Τρίπολης Γεωργία Παναγοπούλου, ο αντιδήμαρχος πολιτικής προστασίας του δήμου Τρίπολης Γεώργιος Οικονομόπουλος, η αντιδήμαρχος πολιτισμού του δήμου Τρίπολης Ελένη Καρούντζου, ο τ.Περιφερειάρχης Πελ/σου Πέτρος Τατούλης,  οι περιφερειακοί σύμβουλοι Ευάγγελος Γιαννακούρας και Γεώργιος Ρουμελιώτης, ο δημοτικός σύμβουλος του δήμου Τρίπολης Δημήτριος Κοσκινάς, ο πρόεδρος της ένωσης προέδρων του δήμου Τρίπολης Παναγιώτης Νικολόπουλος, ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Βουτσαρά Γεώργιος Αθανασόπουλος, οι εκπρόσωποι των Συλλόγων του αδελφοποιημένου δήμου Καντάνου Χανίων Γεώργιος Μαλανδράκης και Ελένη Μαλανδράκη, η πρόεδρος του πολιτιστικού Συλλόγου Λίμνης Κατερίνα Κουρή, ο εκπρόσωπος τύπου και επικοινωνίας της Νομαρχιακής επιτροπής ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής Ιωάννης Χασάπης και εκπρόσωποι των πολιτιστικών συλλόγων της Βλαχέρνας. Παρόν και η μπάντα του Στρατού.

Την οργάνωση της τελετής είχε αναλάβει ο δημοτικός υπάλληλος κ. Βασίλειος Ζάβος. Ο δήμος Τρίπολης στο τέλος της εκδήλωσης πρόσφερε γεύμα σε κατάστημα του χωριού μας.

Την Κυριακή 24/7/2022 θα γίνουν οι εκδηλώσεις της 78ης Επετείου του Ολοκαυτώματος της Βλαχέρνας από τα Γερμανικά Στρατεύματα την 19η Ιουλίου 1944.

Σάββατο, 23 Ιουλίου, 2022 στις 9:01μμ | Κατηγορία: Εκδηλώσεις | Ν.Δ.Κ.

Η αυριανή εκδήλωση θα αρχίσει μισή ώρα αργότερα από την προγραμματισμένη ώρα, λόγω αλλαγής του Ιερέα της Θείας λειτουργίας (ο εφημέριος του χωριού μας, νόσησε με covid-19 και δεν μπορεί να παραβρεθεί).

 78η Επέτειο του Ολοκαυτώματος της Βλαχέρνας από τα Γερμανικά Στρατεύματα την 19η Ιουλίου 1944

Ποδοσφαιρική δράση στο 5X5 και στο βάθος τουρνουά

Παρασκευή, 22 Ιουλίου, 2022 στις 6:58μμ | Κατηγορία: Αθλητικά, | Sakis_Ts

Μέρα παρά μέρα τις καθημερινές, κάτω από τους έντονους προβολείς και πάνω στον συνθετικό τάπητα τσουλάει η ασπρόμαυρη ποδοσφαιρική μπάλα, μια εικόνα που από ξένη πλέον έχει γίνει ξανά οικεία στους ανθρώπους του χωριού μας.

Βράδυ παρά βράδυ, δίνονται δυνατοί φιλικοί αγώνες από νέους και μη του χωριού. Το ραντεβού είναι συνήθως στις 21:00, τα φώτα ανοίγουν και η δράση ξεκινάει. Οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται για δυνατούς ποδοσφαιρικούς αγώνες, αρκεί μόνο να έρθει κάποιο βράδυ στις 21:00 στο γήπεδο, με το άνοιγμα των προβολέων.

Τον Αύγουστο αναμένεται να γίνει πιο έντονη και συχνή η δράση, με την Α.Ε.Β να φημολογείται ότι είναι έτοιμη να ανακοινώσει το πρώτο τουρνουά 5χ5 στο χωριό μετά από χρόνια.

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΣΤΗ ΒΛΑΧΕΡΝΑ

Τετάρτη, 20 Ιουλίου, 2022 στις 9:52μμ | Κατηγορία: Εκκλησιαστικά | Ν.Δ.Κ.

Θεία λειτουργία τελέστηκε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Βλαχέρνα, με αφορμή την εορτή του Προφήτη Ηλία. Αρκετός κόσμος συμμετείχε, υπήρξε αρτοκλασία και τάματα πιστών.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες!

Αναμνήσεις ενός δεκατριάχρονου από τη 19η Ιουλίου 1944!

Τρίτη, 19 Ιουλίου, 2022 στις 12:20πμ | Κατηγορία: Ιστορικά | Ν.Δ.Κ.

του Μιχάλη Κουτσούγερα του Γεωργίου

(όπως τις αφηγήθηκε στην κόρη του, Φωτεινή)

«Αλτ! Πού πας εσύ;» άκουσα τη φωνή του αντάρτη να με ρωτάει.

«Πάω να ιδώ τη μάχη!» απάντησα με θάρρος.

«Να γυρίσεις πίσω αμέσως, που θες να ιδείς τη μάχη!» με φοβέρισε ο αντάρτης με αυστηρό βλέμμα.

Μόλις είχα κλείσει τα 13. Είχα ακούσει ότι θα γινόταν μεγάλη μάχη στο χωριό και είχα φύγει κρυφά από του Χαλιτσιά, όπου είχαμε καταφύγει με τη μάνα μου και την αδερφή μου, για να δω πώς γίνονται οι μάχες. Κατάφερα να φτάσω ανενόχλητος μέχρι τη Βαρσανίτσα, όπου έγινε η παραπάνω συνάντηση, αλλά από εκεί δυστυχώς έπρεπε να επιστρέψω άπραγος.

Φτάνοντας πίσω στου Χαλιτσιά τους βρήκα όλους πολύ ανήσυχους μιας και είχε ακουστεί ότι υπήρχε κίνδυνος να περάσουν Γερμανοί από το σημείο εκείνο. Η πληροφορία αποδείχτηκε εκ των υστέρων λανθασμένη, όμως μιας και εμείς εκείνη τη στιγμή δεν το γνωρίζαμε, αποφασίσαμε να φύγουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Όλοι μαζί, αντάρτες και Βλαχερναίοι, συνεχίσαμε λοιπόν την ανάβαση, περνώντας από του Τσάφολη, του Λολώνη τις γούβες και την Αρπακωτή, μέχρι που φτάσαμε στην Καναβόλακκα. Είχαμε μαζί μας και τα δύο μας άλογα, τον Καρά και τον Κίτσιο. Το γουρούνι μας ήταν ευτυχώς εντελώς ανεξάρτητο, μιας και αναγνώριζε τον ήχο του συναγερμού και σαν τρελό έτρεχε προς το βουνό, ακολουθώντας τον κόσμο που ανέβαινε τρέχοντας για να σωθεί. Όλοι αναγνωρίζαμε αυτόν τον ήχο. Η Οργάνωση είχε στήσει παρατηρητήριο στο Κοφίνι, και συγκεκριμένα στο σημείο Τσιούμπα, ακριβώς απέναντι από το Λεβίδι. Από εκεί μπορούσαν να ελέγχουν πότε τα γερμανικά οχήματα αποχωρούσαν από το Λεβίδι και αμέσως ειδοποιούσαν να σημάνει συναγερμός στο χωριό.  

Η περιέργειά μου όμως ήταν μεγάλη και μου ήταν αδύνατον να μείνω άλλο στην Καναβόλακκα, τη στιγμή που είχε ήδη φτάσει στ’ αυτιά μας η είδηση ότι το χωριό καιγόταν. Αποφάσισα λοιπόν να ξαναφύγω κρυφά, και ακολουθώντας μια ομάδα συγχωριανών μου, έφτασα στο Νεραϊδοβούνι. Άκουγα στο δρόμο να λένε ότι έπρεπε να προχωράμε με προσοχή και όσο αθόρυβα μπορούσαμε, και αυτό έκανα κι εγώ. Και όταν φτάσαμε εκεί, είδα κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είδα το χωριό μου να καίγεται. Δεν ξέρω ποια ώρα της ημέρας ήτανε. Παρόλο που όταν εγώ έφτασα εκεί η φωτιά είχε κοπάσει αρκετά αφού είχε ήδη καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμά της, θυμάμαι τους καπνούς που ακόμα έβγαιναν από τα σπίτια μας. Λίγη ώρα πριν, όπως άκουγα γύρω μου, οι καπνοί αυτοί ήταν πολύ πιο πυκνοί και ανέβαιναν σαν κύματα προς τον ουρανό σκεπάζοντας όλο το χωριό. Αυτή η εικόνα μου έχει εντυπωθεί στο μυαλό πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Θυμάμαι μάλιστα τα σύννεφα καπνού που έβγαιναν από το μύλο μας, στην άκρη του χωριού. Ήταν το τελευταίο κτήριο του χωριού που πήρε φωτιά. Ο μύλος μας βρισκόταν στην αρχή της Μακρεμαλλιάς και ανήκε στον πατέρα μου, Γιώργη Κουτσούγερα (που είχα χάσει όταν ήμουν μόλις τεσσάρων χρονών), καθώς και στους τρεις συνεταίρους του, Γιώργη Βάγια, Κώστα Κολλίντζα και Βασίλη Κουνέλη. Τη στιγμή εκείνη δεν μπορούσα φυσικά να καταλάβω τι σήμαινε να χάνεις τα πάντα μέσα σε λίγες ώρες, ούτε καν να συνειδητοποιήσω ότι αυτό που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια μου ήταν αληθινό.

Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι τη μάνα μου να μου ζητάει να πάρω τα άλογα και να τα πάω στον κάμπο για να τα βοσκήσω, μιας και δεν υπήρχε τροφή πουθενά στο βουνό. Εκεί, όπως μου είπε, θα έβρισκα τον παππούλη μου, τον Καλημάνη. Αυτό συνέβη την επομένη του ολοκαυτώματος. Καβάλα λοιπόν στον Καρά και με τον Κίτσιο να μας ακολουθεί, άρχισα την κατάβαση προς το χωριό. Τον δρόμο της επιστροφής τον θυμόμουνα καλά και δεν ένιωθα κανένα απολύτως φόβο. Μετά από δύο περίπου ώρες, έφτασα στις παρυφές του χωριού, στη Δεξαμενή, και αντίκρυσα τα πρώτα σπίτια του. Ήταν όλα καμένα και με τις στέγες τους και τα παράθυρά τους να χάσκουν ορθάνοιχτα. Κατηφορίζοντας λίγο ακόμα δεν άργησα να βρεθώ και μπροστά στο δικό μου σπίτι. Ήταν αγνώριστο, καμένο σχεδόν ολοσχερώς. Η στέγη του είχε καταρρεύσει και είχαν απομείνει μόνο οι τέσσερις τοίχοι να στέκονται ακόμα όρθιοι. Κι όμως δεν σταμάτησα, απλώς κοντοστάθηκα λίγο πάνω στο άλογο. Χωρίς να σταματήσω πουθενά διέσχισα όλο το χωριό μέχρι το Χάνι, όπου επιτάχυνα λίγο, μιας και είχα το φόβο να μην πέσω πάνω σε Γερμανούς. Δεν συνάντησα ψυχή στο δρόμο μου. Είδα ένα ολόκληρο χωριό, που πριν από λίγες μέρες έσφυζε από ζωή, στις στάχτες. Από κάποια σπίτια έβγαιναν ακόμα καπνοί από τη βάση τους, όπου είχαν καταρρεύσει οι στέγες τους.

Στον κάμπο συνάντησα τον παππούλη μου. Ήταν μακριά από το κακό που γινόταν λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, εγκατεστημένος σε ένα φρατζάτο που είχε φτιάξει για να φυλάει τα περιβόλια του. Απ’ ό,τι θυμάμαι, έμεινα λίγες μέρες μαζί του, και κατάφερα μάλιστα να τον εντυπωσιάσω μια μέρα πιάνοντας μια πάπια ζωντανή, πηδώντας στο ποτάμι από ένα σημείο όπου δεν είχε βούτημο και κινδυνεύοντας να πνιγώ. Αυτό ήταν και το γεύμα μας εκείνο το βράδυ.

Όταν γύρισα στο χωριό βρήκα τη μάνα μου και την αδερφή μου εξουθενωμένες, μιας και είχαν αναγκαστεί να επιστρέψουν στο χωριό μετά από ατέλειωτες ώρες πεζοπορίας μέσω Καρδαρά. Αποφασίσαμε να εγκατασταθούμε προσωρινά στο καλύβι μας στη Γιαννιά, το οποίο έπρεπε να αρματώσω μόνος μου για να μπορέσουμε να μείνουμε εκεί. Δεν είχα βέβαια ιδέα πώς να το αρματώσω, αλλά αναγκάστηκα να μάθω πολύ γρήγορα. Ούτε μπορούσα να φανταστώ τις ανείπωτες κακουχίες που θα επακολουθούσαν, ούτε καν ότι θα μέναμε εκεί για σχεδόν εννιά χρόνια.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι προτίμησα την απλή περιγραφή των γεγονότων μέσα από τα μάτια ενός δεκατριάχρονου παιδιού που έγινε μάρτυρας μιας απάνθρωπης πράξης, αποφεύγοντας να περιγράψω τα συναισθήματα που ένιωσα, τα οποία κυμαίνονταν από ένα οδυνηρό ξάφνιασμα μέχρι τη θλίψη. Κι όμως, αυτό που θυμάμαι είναι ότι το αίσθημα που κυριαρχούσε ανάμεσα μας δεν ήταν αυτό της απόγνωσης. Θυμάμαι την εικόνα ενός χωριού που ο κόσμος του δεν θέλησε να πτοηθεί από τη φρίκη που έζησε χάνοντας τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους, αλλά να επικεντρωθεί στο ότι δεν είχαν χάσει το πολυτιμότερο αγαθό από όλα – τη ζωή τους *. Ένα χωριό που έγινε, και ακόμα είναι, σύμβολο υπέρβασης.

* Χωρίς να ξεχνώ αυτούς που έχασαν τη ζωή τους εκείνες τις ημέρες (Γιώργη Κουτσούγερα του Παναγιώτη, Τάση Κουτσούγερα, Θοδωρή Κουτσούγερα και τους γέροντες Τρύφωνα Κατσούλη, Τάση Τζιώλα και Δημήτρη Λολώνη) καθώς και τις οικογένειές τους, αλλά και τις υπόλοιπες οικογένειες του χωριού μας που θρήνησαν το χαμό των αγαπημένων τους σε άλλες στιγμές του αγώνα.