Για τους κρεμασμένους στην οδό Ταξιαρχών στις 15-01-1944 – Τόσο σύντομα ξεχνάμε;

Εβδομήντα χρόνια ακριβώς, σαν σήμερα!  15 Γενάρη του 1944. Στην Τρίπολη, που ο χειμώνας είναι δριμύς, ξημέρωσε άλλη μια κρύα μέρα. Ο κόσμος άρχισε να βγαίνει από τα σπίτια του. Πολλοί είναι οι συμπολίτες μας, ζουν ακόμα, το διηγούνται σε μας τους νεώτερους, που αντίκρισαν εκείνο το πρωϊνό τα άψυχα κορμιά των νεαρών ελλήνων, να κρέμονται από αγχόνες σε μπαλκόνια ή φανοστάτες κατά μήκος της οδού Ταξιαρχών. ΄Ενας κρεμασμένος, δύο,  τρεις, παρακάτω άλλος, πιο πέρα κι άλλος, κι άλλος…. Δέκα συνολικά. Η φρίκη ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα όσων είδαν.

Το θέαμα αποκρουστικό, πάγωσε τις καρδιές και τις ψυχές. Το φρικτό νέο διαδόθηκε αμέσως στην πόλη. Το γεγονός ξεπέρναγε τα συνήθη, ακόμα και για τους ναζί κατακτητές. Είχαν τελειώσει άλλη μια, στις τόσες θηριωδίες τους. Αποδείκνυαν το μέλλον που επιφύλασσαν στην Ευρώπη, αν τελικώς επικρατούσαν. Νύχτα πήραν από τα δημοτικά σφαγεία, που τα χρησιμοποιούσαν ως φυλακές, δέκα πατριώτες που κρατούντο εκεί και τους κρέμασαν στο κέντρο της πόλης, για να τους δουν οι κάτοικοι, να λουφάξουν από το φόβο. ΄Ετσι, χωρίς να τους αποδίδεται καμιά συγκεκριμένη τιμωρητή πράξη, χωρίς δίκη – έστω από ένα έκτακτο στρατοδικείο, παρά μόνο επειδή, κατά τις πληροφορίες των κατακτητών, ήταν μέλη αντιστασιακών οργανώσεων. Η πρόφαση είχε βρεθεί. Για το φόνο, λέει, ενός Γερμανού αξιωματικού. 

Οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

που κρεμάστηκαν στα μπαλκόνια της οδού Ταξιαρχών από τα Ναζιστικά Στρατεύματα Κατοχής στις 15-01-1944:

1) Δεληγιάννης Στέφανος. 2) Εξαρχέας Αντώνης. 3) Ζυγούρης Γεώργιος. 4) Μαυροειδής Φώτης.  5) Μαρούς Κώστας. 6) Πανούσης Γιάννης.  7) Σούμπλης Θανάσης. 8) Σταυρόπουλος Νικήτας. 9) Τσεμπέρης Κώστας. 10) Φωκάς Μαρίνος.

Δημιουργείται τεράστια ομολογουμένως έκπληξη: Πώς είναι δυνατόν μόλις 70 χρόνια μετά, να αναπτύσσονται και να έχουν αποδοχή απόψεις υποστήριξης φυλετικών ιδεολογιών και ολοκληρωτικών καθεστώτων; Τόσο σύντομα ξεχνάμε;

Νίκος Δελφάκης