Αύριο το 40ήμερο μνημόσυνο για τον Γρηγόρη Π. Μεγρέμη

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ «ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΕΓΡΕΜΗ»

Ψηλό βουνό μην ανεβείς
κάμπους μην αγναντέψεις,
και πέσει ο νους σου στις δροσιές
και ο νους σου στα λουλούδια.

Και λησμονήσεις για να ΄ρθεις
και πίσω να γυρίσεις,
κοίτα μην κάνεις ξάμηνο
κοίτα μην κάνεις χρόνο.

Γιατί το ξάμηνο είναι πολύ
και ο χρόνος είναι μεγάλος,
ψηλό κυπαρισσάκι μας
που πήγε η λεβεντιά σου.

Που πήγαν τα καμάρια σου
και η κορμοστασιά σου,
που πήγε το χαμόγελο
και αυτή η ομορφιά σου.

Που πήγε η καλοσύνη σου
και το περπάτημα σου.

Αχ πήραν ένα δρόμο μακρινό
και μακρινό ταξίδι.

Που παν και δε γυρίζουνε
που παν και δεν ερχόνται.

Γρηγόρη θα μείνει αξέχαστη η τελευταία μέρα που ήρθες στο χωριό, που μας χαιρέταγες όλους με τα δυό σου χέρια.  Ήταν που δεν θα σε ξαναβλέπαμε. Εγώ όμως δεν θα σε ξεχάσω ποτέ, για τα καλά σου λόγια που ΄λεγες για μένα.

Ας ήταν ο ουρανός χαρτί
και η θάλασσα μελάνι,
νύχτα μέρα να έγραφα
και πάλι να μη φτάνει.

Σε αγαπήσαμε όλοι τόσο πολύ, που δεν σε ξεχνούμε. Πέρασαν κιόλας σαράντα μέρες, σαν χθες να ήταν. Θα σε θυμόμαστε όλοι. Και ο θεός να σε κατατάξει εκεί που πρέπει.

Ένα μόνο εγώ ξέρω και λέω, ο πόνος φέρνει κλάματα και ο πόνος μοιρολόγια, γιατί και μένα οι δικοί μου έφυγαν νωρίς από τη ζωή τους, έφυγε και από μένα ένα κομμάτι από το κορμί μου.

“Παναγιώτα Γεωργ. Πανούση”