Back to top
Σάββατο, 10 Απριλίου, 2021 στις 8:22μμ | Κατηγορία: Κοινωνικά | ΠπΚ
Οι άνθρωποι του πνεύματος που στις μέρες μας λιγοστεύουν δεν αφήνουν μια παρακαταθήκη. Αποτελούν οι ίδιοι παρακαταθήκη!
Το παρόν γράφεται με αφορμή την συμπλήρωση σαράντα ημερών από την εκδημία του αείμνηστου Δημήτρη Λολώνη που έφυγε από κοντά μας, πλήρης ημερών, την Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021.
 
 
Ένας άνθρωπος που τον χαρακτήριζαν η πηγαία και έμφυτη ευγένεια και ο λεπτός τρόπος συμπεριφοράς. Ένας άνθρωπος αρχοντικός και παράλληλα ταπεινός. Ο Δημήτρης Λολώνης γεννήθηκε και πρωτοαντίκρισε το φως του ήλιου στην Βλαχέρνα το έτος 1929. Γονείς του, ήταν ο Πάνος και Μαριγώ Λολώνη. Παιδί πολυμελούς οικογένειας, που αριθμούσε έξι παιδιά και έχοντας από μικρός κλίση στα γράμματα εισήχθη στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τρίπολης από την οποία αποφοίτησε ως δάσκαλος στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Αργότερα μετεκπαιδεύτηκε στο αντικείμενό του, επί δύο χρόνια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ ήταν και άριστος γνώστης της Αγγλικής γλώσσας.
Ανάμεσα σε άλλα είχε πετύχει σε διαγωνισμό του Υπουργείου Παιδείας για την χορήγηση υποτροφιών της UNESCO σε θέματα λαϊκής επιμόρφωσης, υπηρέτησε επί δεκαπέντε χρόνια ως επιθεωρητής της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, απεστάλη στην Αίγυπτο για να μελετήσει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, όπως επίσης σε Νότιο Αφρική και Ζιμπάμπουε προκειμένου να συμβάλει στην καλύτερη δυνατή εκπαίδευση των εκεί ομογενών μαθητών.
Συμμετείχε σε επιτροπές κρίσεως διδακτικών βιβλίων. Για την συλλογή και καταγραφή ιστορικού και λαογραφικού υλικού από τη περιφέρεια των Καλαβρύτων και το χωριό του Βλαχέρνα τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών, για το δεύτερο μάλιστα τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο!
Πρωτοστάτησε στην εισαγωγή της έννοιας “έργο” (project) στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Έλαβε από τον Ερυθρό Σταυρό αργυρό μετάλλιο “μετ΄ ευφήμου μνείας” για την προσφορά του και την συμβολή του στην εθελοντική αιμοδοσία.
Επί δεκαπέντε έτη υπήρξε μέλος του Συνδέσμου Μαντινέων Αττικής έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο. Υπηρέτησε επίσης τον Σύλλογο των Απανταχού Βλαχερναίων για πολλά συναπτά έτη, είτε από την θέση του προέδρου, είτε ως απλό μέλος και όντας ο βασικός μοχλός της σύνταξης και έκδοσης της εφημερίδας “Τα Νέα των Βλαχερναίων” αλλά και άλλων δραστηριοτήτων όπως ο χαρακτηρισμός της Ιεράς Μονής Ελεούσας ως διατηρητέου ιστορικού μνημείου, η κατασκευή του μνημείου του καπετάν Αλέξη, η τσιμεντόστρωση κοινοτικών δρόμων και το χτίσιμο της μεσαίας βρύσης στο ίδιο σημείο που βρισκόταν η παλιά.
Ο Δημήτρης Λολώνης υπήρξε άνθρωπος της έμπρακτης εφαρμογής της γνώσης έτσι ώστε αυτή να μην μείνει στην θεωρία ως ιδέα και μόνο θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο αποτελεί βασικό στοιχείο για την διάδοσή της και μεταλαμπάδευσή της, υποστηρικτής της αντίληψης ότι την γνώση που έλαβε και κατέχει κάποιος δεν την κρατάει στα δικά του “ταμεία” αλλά φροντίζει να την σκορπίσει και να την διαδώσει όσο μπορεί, διαφορετικά μένει άκαρπη.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το γηράσκω αεί διδασκόμενος ήταν φυσικά το δόγμα του, σχετικά με την γνώση την οποία λάμβανε από όπου μπορούσε έως ότου τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του.
Δάσκαλος με το παράδειγμα του εφ’ όρου ζωής, όταν κάποτε έτυχε να είναι παρών σε ένα διαπληκτισμό μεταξύ δύο νέων τράβηξε με τρόπο αυτόν που θεωρούσε ότι είχε δίκιο, εκπαιδευτικός και αυτός και αφού τον ηρέμησε με το μειλίχιο ύφος που τον διέκρινε, του τόνισε την αξία του διαλόγου και όταν δεν είναι εφικτός την αξία της σιωπής…
Ειλικρίνεια και τιμιότητα είναι άλλα δύο χαρακτηριστικά του, που τον ξεχώριζαν ως μέλος της κοινωνίας. Αρετές που δεν χρειάζονταν πολύς χρόνος για να διαπιστώσει κανείς. Αρκούσε ένας σύντομος χαιρετισμός και μια μικρή συζήτηση. Και αυτά γιατί ήταν πραγματικός Δάσκαλος. Διακρινόταν για την φιλομάθεια του, την οξύνοια, τον δυναμισμό. Διακρινόταν όμως ταυτόχρονα και για το μεγαλείο της ψυχής του, την ευαισθησία την καλοσύνη και την ανθρωπιά του συναισθήματα που έδειχνε πάντα διακριτικά όχι μόνο στην οικογένειά του αλλά σε όλους ανεξαιρέτως και ιδιαίτερα στους συντοπίτες του κατοίκους της Βλαχέρνας, τόπο καταγωγής του που αγάπησε πραγματικά. Πολλές φορές τόνιζε σε συνομιλητές του την αξία του να τιμάς και να σέβεσαι τον τόπο σου, τις ρίζες σου, πράγμα που έκανε ο ίδιος όχι με λόγια αλλά στην πράξη κάνοντας αισθητή με την παρουσία του την αγάπη που ένοιωθε για το χωριό του.
Σε αυτό το χωριό, την “κόχη τούτη την μικρή” επέλεξε να είναι η τελευταία του κατοικία διότι “είναι γλυκύς ο θάνατος όταν κοιμώμεθα εις την πατρίδα” όπως λέει ο ποιητής.
Τέλος ένα άλλο που τον διέκρινε ήταν η βαθιά και ειλικρινής πίστη, χωρίς ακρότητες, την οποία βίωνε αθόρυβα όχι μόνο μέσα από την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας αλλά και μέσα από τον σεβασμό και την βοήθεια στον συνάνθρωπό του. Το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο.
Οι άνθρωποι του πνεύματος που στις μέρες μας λιγοστεύουν δεν αφήνουν μια παρακαταθήκη. Αποτελούν οι ίδιοι παρακαταθήκη!
 
*** Παναγιώτης Π. Κατσούλης
(2) Σχόλια
Σχόλια
  1. Παν. Χαρ. Λολώνης
    11 Απριλίου, 2021

    Θερμές ευχαριστίες στον συμπατριώτη μας Παναγιώτη Π. Κατσο΄ύλη για το συγκινητικό, πραγματικά, κείμενό του. Μία άξια επωδός στον αποδημήσαντα εις Κύριον.

  2. Μαρία Λολώνη
    14 Απριλίου, 2021

    Ευχαριστήρια
    Με την ευκαιρία του 40ήμερου μνημόσυνου του Λολώνη Δημητρίου, θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους εσάς τους συμπατριώτες, γνωστούς και φίλους που βρεθήκατε κοντά μας σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής μας. Σε όλους εσάς που αν και δεν μπορέσατε να έρθετε στην τελετή, αφιερώσατε μια σκέψη, μια εικόνα, μια κοινή ανάμνηση που είχατε με τον αγαπημένο μας άνθρωπο.
    Ο Δημήτριος Λολώνης ήταν ένας άνθρωπος σοβαρός, μετρημένος, αξιοπρεπής, χωρίς εντάσεις και εξάρσεις. Κυριαρχούσαν στη ζωή του η αγάπη για την οικογένειά του και το χωριό του. Είδε τους δικούς του ανθρώπους να προοδεύουν, την οικογένειά του να εξελίσσεται και τα εγγόνια του να ολοκληρώνονται. Με όλα αυτά χωρίς να κάνουν την απώλειά του λιγότερο επώδυνη, μπορεί να πει κανείς ότι ακόμα και έτσι είναι καλά…
    Καλώς ήρθες στη Βλαχέρνα!!!

    Μαρία Λολώνη

Σχολιάστε

Όνομα (υποχρεωτικό)

Email (υποχρεωτικό)

Τηλέφωνο

Σχόλια